#7 Zijn wij schuldig omdat de eerste mensen een zonde hebben begaan?
Wanneer we op het internet op zoek gaan naar de definitie van de “erfzonde” is dit het resultaat dat bovenaan de lijst staat: “De erfzonde is, volgens de christelijke leer, de zondigheid die ieder mens door zijn geboorte aankleeft als gevolg van de zondeval van het eerste mensenpaar. Vrijwel alle christelijke kerken onderschrijven dit leerstuk.”
Maar hoe denkt de Orthodoxe Kerk hierover en is dit (de definitie hierboven) een oorspronkelijke leer uit de (na)apostolische tijd?
De Heilige Cyril (378-444, Kerkvader), die de 25ste Patriarch van Alexandrië was, de opvolger van de eerste Patriarch (Bisschop) Marcus (43-68), de schrijver van het tweede Evangelië en één van de Zeventig (kleine) Apostelen (zie Evangelie van Lucas, hoofdstuk 10, regel 1), stelt de volgende vraag: “Hoezo zijn velen (allen) door hem (eerste mens, Adam) zondig geworden? Wat is de reden dat wij – en zo ook de ongeboren kinderen – veroordeeld worden met hem (Adam), want zegt God niet de volgende woorden (in het vijfde boek van Mozes, Deuteronomium, Hfd. 24, regel 16): De vaders zullen niet gedood worden voor de kinderen, en de kinderen zullen niet gedood (gestraft) worden voor de vaders: een ieder zal om zijne zonde gedood worden?”
En hier volgt zijn antwoord: “Op deze manier zijn wij, echter, zondig geworden door Adam’s zonde: Adam is geschapen voor de onbederflijkheid en het (eeuwige) leven en hij leidde een leven in het Hof van Eden gelijk aan een heilige; zijn geest was gericht op God, zijn lichaam bevond zich in de opperste staat van gezondheid en vrede, vrij van elke vorm van walgelijk genot/lust, in hem was geen enkele vorm van onrust. Maar omdat hij zondigde (zie tekst #5) en sterflijk werd, grepen allerlei lusten en vuiligheid de natuur van zijn lichaam en werden de wetten in zijn (ons) wezen onstuimig. Dus werd de menselijke natuur “geïnfecteerd/besmet” met de zonde door één (de eerste) mens (Adam) en zo werden wij allen zondig en niet omdat wij deelnemers waren in zijn zonde en overtreding, maar omdat wij deze zondige natuur erven.
Met andere woorden, wij – de erfgenamen en afstammelingen van Adam en Eva –zijn NIET SCHULDIG aan de Erfzonde, maar ervaren wel de gevolgen ervan en zijn geneigd tot de zonde.
We kunnen een vergelijking maken met ons leven (een vergelijking die niet helemaal opgaat, maar wel helpt in het beter begrijpen): Wij zijn opgevoed door onze ouders en hun normen en waarden nemen wij (vaak) over. Indien onze ouders een levensstijl hadden waarin zij, bijvoorbeeld, kozen om altijd de waarheid te vertellen en behulpzaam te zijn naar de medemens toe – dan is de kans groot dat wij deze normen overgenomen hebben en de (positieve) gevolgen ervaren. Andersom, in het geval dat de ouders er voor kozen om regelmatig te liegen en stelen en de kinderen “stimuleerden” om ook zo te leven, is de kans groot dat de kinderen deze eigenschappen zullen erven. De kinderen zijn niet schuldig voor de keuzes van hun ouders – maar ervaren (erven) wel de gevolgen (en de eigenschappen). Er bestaat een grote waarschijnlijkheid dat kinderen die opgevoed zijn met de norm dat liegen en stelen mag, in aanvaring zullen komen met de wetten van de maatschappij en eventueel in de gevangenis zouden kunnen belanden. Overeenkomstig zijn wij geneigd tot de zonde vanuit onze geerfde menselijke natuur, ondanks dat we niet schuldig zijn aan de erfzonde en kunnen een slaaf en gevangene van de zonde worden.
Wij hebben van God richtlijnen (10 geboden uit het Oude Testament) gekregen om ons uit deze situatie te redden, maar de ervaring leert dat wij niet in staat zijn om deze op te volgen. We laten altijd steekjes vallen. We hebben meer dan geboden nodig – we hebben een Redder nodig, die ons in de praktijk kan laten zien hoe je boven de zonde en sterflijkheid uit kunt stijgen.
In de volgende tekst volgt meer over deze Redder.
De genade van onze Heer Jezus Christus, de liefde van God de Vader en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen!
